چند نمونه رایگان مقاله ترجمه شده با بیس رشته مدیریت دولتی

1. مقدمه 2. نظریه و فرضیات 3. داده ها و روش ها 4. نتایج 5. بحث و بررسی و مفاهیم

In recent years, public sector organizations have increasingly focused on citizen contribution by adopting instruments known from open innovation. By collaborating with the periphery and leveraging external knowledge, government institutions initiate social innovation and stimulate a positive change for society. This article examines the involvement of citizens in an ideation platform initiated by a local government and investigates the motivations affecting participation intensity. Drawing on self‐determination theory, we analyze what motivates citizens to participate in an open government platform and how these motivations influence participation quantity. Based on a survey among platform users and the analysis of usage data from the platform operator, we find that motivations of citizen participation in public administration greatly vary across forms of participation. Whereas, intrinsic motivation is positively associated with producing and consuming platform content, external and introjected regulation negatively relate to individuals’ active contribution. At the same time, external regulation is positively associated with evaluation behavior. Introduction: A more open approach to innovation has become dominant in innovation management during the last decade (Enkel et al., 2009; Chesbrough and Bogers, 2014). There has been a call for companies to rely on the external knowledge of customers, users, suppliers, or other external experts when developing new products and services (Piller and West, 2014; West and Bogers, 2014). Recently, scholars argued that open innovation is also relevant outside the private sector (Hilgers and Ihl, 2010; Chesbrough and Di Minin, 2014; Schmidthuber and Hilgers, 2018). In developing the concept of open social innovation, Chesbrough and Di Minin (2014) assert that open innovation relates not only to private benefits, but also to initiatives aiming at societal and public impact. Promoting openness in the public sector and integrating knowledge and ideas from external actors is intended to counter these challenges (Hilgers, 2012). Hence, we see an increasing number of governments on both the national and regional levels collaborating with externals, such as citizens, to stimulate social innovation by utilizing external knowledge (Criado et al., 2013).

در سالهای اخیر، سازمان های دولتی بیش از پیش بر مشارکت شهروندان، با اتخاذ ابزارهای شناخته شده با نوآوری آزاد، تاکید کرده اند. با همکاری با پیرامون ها و بهره گیری از دانش بیرونی، موسسات دولتی، نوآوری اجتماعی را شروع می کنند و تغییر مثبت برای جامعه را تحریک می کنند. این مقاله، شامل کردن شهروندان در بستر ایده پردازی شروع شده بوسیله یک دولت محلی را ارزیابی می کند و انگیزه های موثر بر شدت مشارکت را بررسی می کند. ما، با بهره گیری از نظریه خودمختاری، آنچه را که شهروندان را انگیزش می دهد تا در یک بستر دولتی باز مشارکت کنند و همچنین چگونه این انگیزه ها بر کمیت مشارکت تاثیر می گذارند، را تحلیل می کنیم. براساس پژوهش پیمایشی انجام شده در کاربران بستر و تحلیل استفاده از داده ها از بهره بردار یا اپراتور بستر، در می یابیم که انگیزه های مشارکت شهروندان در مدیریت دولتی به میزان زیادی در شکل های مختلف مشارکت، تنوع و تغییر پیدا می کنند. در عین حال، انگیزه ذاتی و درونی ارتباط مثبتی با تولید و مصرف محتوای بستر (پلتفرم)، تنظیم و نظارت بیرونی و درون افکنی شده (introjected) ارتباط منفی با مشارکت فعال افراد دارد. در عین حال، تنظیم و نظارت بیرونی تاثیر مثبتی با رفتار ارزیابی داشت. مقدمه: یک رویکرد بازتر و آزادتر در مورد نوآوری در دهه گذشته در مدیریت نوآوری حاکم شده است (انکل و همکاران، 2009؛ چسبروگ و بوگرز، 2014). درخواست از شرکت ها شده که بر دانش بیرونی مشتریان، کاربران، تامین کنندگان یا دیگر متخصصان بیرونی هنگام توسعه محصولات و خدمات جدید، اتکا کنند (پیلر و وست، 2014؛ وسیت و باگرز، 2014). اخیراً، محققان استنباط کرده اند که نوآوری آزاد نیز برای خارج از بخش خصوصی نیز کاربرد دارد (هیلگرز و ایهل، 2010؛ پسبروگ و دی مینین، 2014؛ اشمیدتوبر و هیلگرز، 2018). در توسعه مفهوم نوآوری اجتماعی باز، چسبروگ و دی مینین (2014) تصریح می کنند که نوآوری باز نه تنها با مزیت ها و منافع خصوصی ارتباط دارد بلکه همچنین با ابتکار عملی که هدفش تاثیر اجتماعی و عمومی است، ارتباط دارد. ترویج باز و آزاد بودن در بخش دولتی و تلفیق دانش و ایده ها از بازیگران بیرونی، برای مقابله با این چالش ها در نظر گرفته می شود (هیلگرز، 2012). بنابراین، شاهد هستیم که تعداد روز افزونی از دولت ها در سطوح ملی و منطقه ای هستند که با محیط بیرونی خود، مانند شهروندان، همکاری می کنند تا نوآوری اجتماعی را با بکار گیری دانش بیرونی، تحریک کنند (کریادو و همکاران، 2013).